21 maja obchodzony jest corocznie Dzień Kadeta. Został on ustanowiony decyzją władz wojskowych w 1930 roku jako święto Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie.
W pozostałych dwóch korpusach, w chełmińskim i  w rawickim, był obchodzony jako święto polskich kadetów. Korpusy Kadetów to najstarsze szkoły wojskowe w Polsce. Tworzenie takich szkół wiązało się z rozwojem taktyki wojennej, wprowadzaniem nowego rodzaju uzbrojenia: przybocznej broni palnej oraz artylerii. Dlatego od kadry oficerskiej wymagano wszechstronnego wykształcenia wojskowego i ogólnego. Tego rodzaju edukacja wojskowa rozpowszechniła się w Europie w XVII w.
W Rzeczpospolitej szlacheckiej do utworzenia szkoły wojskowej zobowiązał się w pactach conventach król Władysław IV, jednak obietnicy nie wypełnił. Rzeczpospolita w tym czasie toczyła tak dużo wojen, że młodzież szkolono na polu walki. Szkołę kadecką utworzono dopiero za czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego, powstała wówczas w Warszawie w 1765 r. Szkoła Rycerska. Była to jedna z najlepszych szkół w ówczesnej Polsce. W początkowym okresie większość kadry nauczycielskiej stanowili cudzoziemcy, zrezygnowano ze średniowiecznej metody nauczania podręczników na pamięć, posługiwano się pomocami naukowymi, przy szkole działała drukarnia, w której drukowano podręczniki. Szkołę ukończyło wielu  wybitnych dowódców: gen. Stanisław Fiszer, gen. Jakub Jasiński, gen. Tadeusz Kościuszko, gen. Karol Kniaziewicz, płk Jan Kozietulski, gen. Józef Sowiński.
W niepodległej Polsce w 1918 r. powstał Korpus Kadetów w Krakowie, mający swą siedzibę w krakowskiej dzielnicy Łobzów, w zamku, który wybudował król Kazimierz Wielki, oraz Korpus Kadetów w Warszawie, mający swą siedzibę w twierdzy Modlin.
Korpusy Kadetów w okresie międzywojennym przejęły ceremoniał ze Szkoły Rycerskiej, podobną formę miały: przyrzeczenie nowicjuszy, obłóczyny, wręczenie broni, pożegnanie absolwentów, mundury z kolei nawiązywały do tradycji Kaliskiego Korpusu Kadetów z czasów Królestwa Polskiego (mundur granatowy z żółtymi wypustkami, srebrny galon na kołnierzu, szary kolor spodni ćwiczebnych i płaszcza). Szkoła kadecka była ważnym etapem w edukacji wojskowej, ponieważ przygotowywała młodzież do nauki w szkołach oficerskich.
Kadeci brali udział w wojnie polsko - bolszewickiej w 1920 r., uczniom, którzy ukończyli 17 lat umożliwiono wstępowanie na ochotnika do oddziałów liniowych.
Ważnym wydarzeniem był udział kadetów ze szkół we Lwowie i Modlinie w III powstaniu śląskim w 1921 r. Na wieść o wybuchu powstania kadeci zaczęli samowolnie opuszczać szkoły i przedostawać się na Śląsk. Teren Górnego Śląska w latach 1920–1922 podlegał Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej ustanowionej na mocy traktatu wersalskiego, Polska oficjalnie nie mogła angażować się w działalność powstańczą na Śląsku.
Ucieczka kadetów bardzo poruszyła polską opinię publiczną. Początkowo władze wojskowe chciały ukarać zbiegłych kadetów. Minister spraw wojskowych wydał rozkaz, aby wszystkich uczniów, którzy samodzielnie opuszczą szkoły, wydalać z Korpusu. Takie represje dotknęły 33 kadetów. Rozkaz jednak pod wpływem opinii publicznej musiał zostać odwołany. W III powstaniu śląskim wzięło udział 120 kadetów, poległo siedmiu, czterech odniosło ciężkie rany. Dwóch kadetów odznaczonych zostało Orderem Wojennym Virtuti Militari (Karol Chodkiewicz i Zygmunt Kuczyński), dwóch Krzyżem Walecznych, pozostali Śląską Wstęgą Waleczności. W 1930 r. minister spraw wojskowych ustanowił święto Korpusu Kadetów nr 1 w dniu 21 maja - na pamiątkę bitwy pod Lechynią i Gogolinem w III powstaniu śląskim.
Ostatecznie po reorganizacjach i zmianach lokalizacyjnych przed II wojną światową działały w Polsce trzy szkoły kadetów: we Lwowie, Chełmnie i Rawiczu.
Korpus Kadetów nr 3 w Rawiczu powstał w 1925 r. Po przeniesieniu Korpusu Kadetów nr 2 z Chełmna do Rawicza w 1936, szkoła w Rawiczu została przemianowana na Korpus Kadetów nr 2. Budynek szkolny Korpusu Kadetów w Rawiczu, wybudowany na koszt miasta w 1928 r., znajdował się w budynku obecnego szpitala, ponadto korpus posiadał 3 budynki internatowe, budynek administracyjny, Salę Rycerską (obecnie sala gimnastyczna), izbę chorych, kino, stajnię, rusznikarnię, szklarnię, boisko sportowe.
Korpus Kadetów miał charakter ogólnokształcącej szkoły średniej. Kadetów dzielono na pięć kompanii, co odpowiadało pięciu najwyższym klasom gimnazjalnym (starego typu ośmioletniego). Po reformie oświaty w 1932 roku stworzono  sześć kompanii.
Aby ubiegać się o przyjęcie do Korpusu Kadetów kandydat musiał ukończyć 13 lat i nie przekroczyć 15 lat. Wymagano, aby rodzice mieli obywatelstwo polskie. Egzaminy do Korpusu Kadetów były trudne, na jedno miejsce przypadało kilka osób. Zdawali je najlepsi i najlepiej protegowani (pierwszeństwo mieli synowie zawodowych żołnierzy, w dalszej kolejności przyjmowano synów kawalerów orderu Virtuti Militari, synów policjantów, którzy stracili życie pełniąc obowiązki służbowe, synów inwalidów wojennych). W pierwszym dniu egzaminu rozwiązywano testy psychologiczne, w dniu drugim był egzamin pisemny z języka polskiego i matematyki, a w trzecim zdawano egzaminy ustne z języka polskiego, historii, geografii, matematyki. Egzamin kończył się przemarszem bez ubrania przed komendantem i lekarzem. Młodzi ludzie wstępując do Korpusu kierowali się różnymi względami. Najczęściej decydowały zapewne tradycje rodzinne – ojciec, zawodowy wojskowy lub były powstaniec.
Życie w Korpusie Kadetów, szczególnie na początku nauki, stwarzało szereg trudności. Zamknięcie w koszarach, rygor, potrzeba ścisłego przestrzegania planu dnia dawały się we znaki trzynastolatkom wypuszczonym spod opieki troskliwych rodziców. Oprócz lekcji, jak w cywilnym gimnazjum, kadetów obowiązywało szkolenie wojskowe, a podczas wakacji obóz połączony z ćwiczeniami wojskowymi.
Celem kształcenia i wychowania było ukształtowanie „nie tylko oficera w mundurze lecz oficera w pełni wartości moralnych”. Dlatego wychowawcy stwarzali kadetom szerokie możliwości działalności kulturalnej i sportowej. W rawickim Korpusie działała orkiestra dęta i zespoły muzyczne, wydawano czasopismo “Zew Kadecki”, w którym kadeci mogli drukować swoje opowiadania, reportaże i wiersze. Działały kółka: krótkofalarskie, polonistyczne, krajoznawcze. Można było uprawiać takie dyscypliny sportowe, jak: boks, piłka nożna, lekka atletyka, szermierka.
Korpus przygotowywał kandydatów do szkół oficerskich. Korpusy były faktycznie elitarnymi gimnazjami matematyczno-przyrodniczymi  ze szkoleniem wojskowym.
Korpus Kadetów w Rawiczu ukończyło 706 kadetów, gdy rozpoczynała się druga wojna światowa w 1939 r. w Korpusie uczyło się 500 kadetów.
W Muzeum Ziemi Rawickiej znajduje się Izba Kadecka, powstała dzięki darom byłych kadetów i ich rodzin, patronem izby jest mjr Jan Kamiński, wychowanek rawickiego Korpusu Kadetów, w latach 1940-42 komendant inspektoratu ZWZ AK w Wielkopolsce i szef sztabu okręgu, w 1943 aresztowany i rozstrzelany przez hitlerowców w Żabikowie. Ekspozycja obejmuje m. in. archiwalne fotografie, mundury kadeckie, mundur Junackiej Szkoły Kadetów, czasopisma „Zew Kadecki”, uzbrojenie z okresu II wojny światowej – pistolety Vis, karabinki Mauser, automaty Steny oraz pamiątki związane ze światowymi zjazdami absolwentów szkół kadeckich, które odbywały się w Rawiczu (na fot. poniżej - popiersie komendanta KK nr 3 ppłk. Witolda Czachowskiego w Izbie Kadeckiej rawickiego muzeum).
Autor: Witold Giejdasz (artykuł zamieszczony w gazecie „Ziemia rawicka” z okazji „Dnia Kadeta”. )